«Τα Μυστικά του Σύμπαντος» είναι μια σειρά εικονογραφημένων βιβλίων, στην οποία παρουσιάζονται όλα όσα ανακάλυψαν οι σύγχρονοι επιστήμονες τα τελευταία χρόνια, με τη βοήθεια των οργάνων που διαθέτουν στα αστεροσκοπεία, στους επιταχυντές, στα παρατηρητήρια και στα διαστημόπλοια, για τα διάφορα θαυμαστά που περιλαμβάνει το σύμπαν. Γιατί το σύμπαν, κι όλα όσα περιλαμβάνει, είναι γεμάτο μυστικά που είναι κρυμμένα στα φωτεινά μονοπάτια πολύχρωμων άστρων και αλλόκοτων πλανητών. Παρ’ όλα αυτά, με κάθε νέα γενιά η φύση μάς αφήνει να δούμε όλο και πιο βαθιά τα μυστήρια που κρύβει. Γιατί, όπως έλεγε κι ο Αριστοτέλης πριν από 2.300 χρόνια: «Πάντες άνθρωποι του ειδέναι ορέγονται φύσει», είναι στη φύση του ανθρώπου να θέλει να μάθει. Κι αυτό είναι που μας κάνει κυνηγούς της γνώσης, πειραματιστές και εξερευνητές, σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουμε «Τα Μυστικά του Σύμπαντος».
Κι ενώ στο πρώτο βιβλίο εξετάζεται «Η μεγάλη περιπέτεια στο διάστημα», το προαιώνιο όνειρο του ανθρώπου να περπατήσει στην επιφάνεια ενός άλλου κόσμου, το οποίο έγινε επιτέλους πραγματικότητα πριν από περίπου μισό αιώνα, στο δεύτερο βιβλίο επιχειρείται μια περιήγηση στο ηλιακό μας σύστημα.

Η ιστορία που περιλαμβάνεται σ’ αυτό το βιβλίο, υπό τον τίτλο «Τα παιδιά του Ήλιου», είναι μια πανάρχαια ιστορία. Μια ιστορία αναζήτησης και εξερευνήσεων. Μια ιστορία της οποίας οι βασικοί καρποί άρχισαν να διαφαίνονται πριν από μερικές μόλις δεκαετίες. Ποιος θα μπορούσε να μαντέψει άραγε τότε ότι στις αρχές του 21ου αιώνα οι γνώσεις μας για το Ηλιακό Σύστημα θα είχαν αυξηθεί ένα δισεκατομμύριο φορές; Ποιος θα μπορούσε άραγε να υποπτευθεί τότε ότι ζούμε σε μια εποχή που θα γινόταν κάποτε θρύλος; Μια εποχή που η ανθρωπότητα θα τη θυμάται για πάντα ως την πιο απίστευτη εποχή εξερευνήσεων που έχει ποτέ γνωρίσει ο άνθρωπος;
Δεν υπάρχει άλλωστε αμφιβολία πως οι εξερευνητικές αυτές αποστολές μάς έχουν αποκαλύψει δεκάδες παράξενους νέους κόσμους, με τρομακτικές καταιγίδες, πολλαπλά φεγγάρια, δηλητηριώδεις ατμόσφαιρες και παγωμένες επιφάνειες. Κόσμους τελείως διαφορετικούς από τον δικό μας, αν και όλοι τους έχουν ένα κοινό σημείο μ’ εμάς, γιατί μοιραζόμαστε τον ίδιο Ήλιο και υπακούμε στους ίδιους φυσικούς νόμους. Γιατί όπως λέει κι ο ποιητής:
«Δεν θα πάψουμε ποτέ την εξερεύνηση. Και το τέλος όλων των εξερευνήσεών μας θα ’ναι να φτάσουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε και να γνωρίσουμε τον τόπο αυτό για πρώτη φορά». T.S. Eliot